Wybralismy się na wernisaż Grzegorza Rogali do Apteki Sztuki. (Tekst o wystawie jest TUTAJ.)
Opisać prace jest trudno, drążą gdzieś podświadomość, grzebią w pamięci, jakby wbrew woli. Czas w nich zatrzymany jest namacalny i wręcz daje się złapać w palce jak piasek z klepsydry.
Obok portretu zbiorowej pamięci jak sobie pozwolę nazwać część prac, Grzegorz pokazał jeszcze fragment swojego nowego interaktywnego projektu, gdzie widz uczestniczy w tworzeniu dzieła.
Chyba nie ma sensu, żeby to opisywała, to po prostu trzeba zobaczyć.
Opisać prace jest trudno, drążą gdzieś podświadomość, grzebią w pamięci, jakby wbrew woli. Czas w nich zatrzymany jest namacalny i wręcz daje się złapać w palce jak piasek z klepsydry.
Obok portretu zbiorowej pamięci jak sobie pozwolę nazwać część prac, Grzegorz pokazał jeszcze fragment swojego nowego interaktywnego projektu, gdzie widz uczestniczy w tworzeniu dzieła.
Chyba nie ma sensu, żeby to opisywała, to po prostu trzeba zobaczyć.
Gość jest niesamowity...
OdpowiedzUsuń