nienawidze zakupów!

Musiałam sobie kupić spodnie, bo te w których łaziłam upojnie zaczęly przypominać ścierkę. Byłam wkurzona na maksa perspektywa poszukiwań , bo ostatnie moje próby nabycia gaci kończyły się kompletna porażką. Większość spodni które mi się podobały, jak były na mój wzrost to nie dawałam rady ich na tyłek wciągnąć, a te co mi się udawało, okazywały się o 20 cm za długie i duuuużo za szerokie w pasie.

Jakże się zdziwiłam, gdy juz w drugim sklepie udało mi się znaleźć sensowne nogawice, co nie wyglądają jak pidżama, które były skrojone dobrze i nie kosztowały majątku.
Ufff.Ze zgroza patrzyłam na ceny bawełaniach bluzeczek, wiedząc ile płacą za uszycie takiej jednej Chińczykowi i jaka cena jest na fakturze. Nie rozumiem dlaczego mam płacic 200 zł. za coś ,co przekraczając naszą granicę ma wartość 30 zł.
Małzonek mnie namwiał, na kupno czegoś ładnego, a ja nie mogłam się zdobyc, bo mam wrażenie, że ktoś mnie robi w Karola.
Do tego wszystkiego od muzyczki robrzmiewającej w sklepach rozbolała mnie głowa i słabo mi się robiło na widok kobiet stojacych przed przymierzalniami ze stosami ciuchów...

Chyba wolę siedzieć w domu i malować niż robić zakupy...Dziwaczeję?