Namalowałam je w Kosinie, parę lat temu. Nie mogłam się z nimi rozstać, ale podjęłam męską decyzję i jadą do Zaborka na wystawę i aukcję.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Trochę o sztuce. Trochę o codzienności. Zdjęcia i malarstwo. Czasem relacje z wystaw.
Wizytówka Facebooka
oglądacze i czytacze
Etykiety
foto
(483)
dzień jak co dzień
(351)
portret
(152)
smakowanie wolnego czasu
(148)
rysunki
(137)
wystawy
(137)
video i slajdy
(130)
handmade
(92)
obrazy
(76)
towarzyskie
(68)
konie
(66)
trochę muzy
(66)
wsa
(46)
Antek
(42)
dłubaninki
(36)
takie tam dywagacje
(36)
oby nigdy
(35)
kolczyki
(34)
freelensing
(29)
Holga
(26)
zima
(26)
plenery
(25)
publikacje
(22)
duży format
(21)
sprzedane
(18)
kwarantanna
(14)
ilustracja
(13)
jeziorko czerniakowskie
(13)
Szare Dni
(12)
pandemia
(11)
natychmiastowa fotografia
(10)
St.Praga
(9)
ANIMACJA
(8)
jeden dzień-jedno zdjęcie
(8)
koleżeństwo plenerowe
(8)
autoportret
(7)
Equitas Equitatum
(6)
akwarela
(6)
kirkut
(6)
wspominki
(6)
obscura
(4)
szkło i ceramika
(4)
wisiorki
(4)
torby
(3)
warsztaty
(3)
bransoletki
(2)
niespodzianki
(2)
radio
(2)
rzeżba
(2)
skóry
(2)
HEADMADE
(1)
LiryDram
(1)
SemperOpernball
(1)
cavaletto
(1)
koszulki
(1)
kreativ blogger
(1)
książki
(1)
lensbaby
(1)
naklejki
(1)
zawieszki
(1)
o jak ja je lubie
OdpowiedzUsuńTrudno jest się rozstawać z własnymi dziećmi, ale przychodzi taki moment, że trzeba je wypuścić w świat, żeby mogły dalej żyć własnym życiem... Dobra decyzja.
OdpowiedzUsuń